جهادگران ظهور

مسلما در یک جامعه‌ی اسلامی که مردم آن جامعه با دستان خود حکومت اسلامی را بر سر کار آورده‌اند، نمی‌توانند حاضر به اجرای طرح آزادی زنان در انتخاب حجاب باشند.
در مطلب قبلی که پیرامون دیدگاه حضرت امام خمینی(ره) در خصوص مقوله‌ی حجاب بود به این نکته اشاره کردیم که از منظر ایشان و با توجه به اقتضائات زمان، حضور بانوان در جامعه امری اجتناب ناپذیر است و این حضور باید توأم با رعایت موازین شرعی باشد. در حالی که دنیای غرب، مبلغ حضور بی‌پرده‌ی زنان در جامعه بوده که عملا مدلی دیگر را پیش پای خانم‌ها قرار می‌دهد.

اما در لابه‌لای نظرات بنیان‌گذار جمهوری اسلامی در خصوص مقوله‌ی حجاب، به این نکته برمی‌خوریم که ایشان صراحتا به شبهه‌ی آزادی زن به مثابه اختیاری بودن حجاب (و صدالبته در ادامه تبدیل می‌شود به برداشتن حجاب) پاسخ می‌دهند. همان‌طور که احتمالا شما هم مواجه شده‌اید، عده‌ای این شبه را مطرح می‌کنند که باید خانم‌ها حتی در جامعه‌ی اسلامی که تحت زعامت حکومت اسلامی‌ست، خانم‌ها را مختار بگذارند که حجاب‌شان را خودشان انتخاب کنند. زیرا این کار را عین آزاد بودن زن می‌دانند.
اما حضرت امام با نگاهی بنیادی به این مقوله، حتی آزاد بودن خانم‌ها در سایر جوامع را نیز شبح آزادی بیان کرده و اصل آنرا نوعی اسارت سراسری می‌دانند:
«اكثر شما خانمها آن زمان را ياد نداريد و شايد در بين شما بسيار كم باشد كه آن زمان اسفبار را ياد داشته باشد. در آن زمان به اسم اينكه مى‏خواهيم نيمى از جمعيت ايران را فعال كنيم، آن شقىّ جنايتكار (رضا شاه پهلوی) دست به يك جنايت زد و آن جنايت كشف حجاب بود؛ و به جاى اينكه نيمى از جمعيت ايران را فعال كند آن نيم ديگرى هم كه نيمه مردان بود به‏طور بسيار زيادى از فعاليت انداختند و اين عروسكهايى كه درست كردند و در همه ادارات جا دادند و در همه خيابانها راه انداختند، آنهايى كه در ادارات بودند، ساير افرادى كه در ادارات بودند را هم از كارهاى خودشان بازداشتند و آنهايى كه در خيابانها رها بودند، جوانهاى ما را به فساد كشاندند و فعاليت جوانهاى ما را از دست آنها گرفتند.
به اصطلاح خودشان مى‏خواستند كه تمدن شرق را وارد ايران كنند، و با آن وضعى كه درست كردند، تمدن بزرگ اسلامى را هم از بين بردند. و بحمداللَّه در شهر مقدس قم آنچنان پايدارى كردند خانمها و بانوان كه مشت به دهن آنها زدند و در تهران و ساير شهرها هم اكثريت زنها، اكثريت بانوان با آن مخالفت كردند و تو دهنى زدند؛ و همان مقدار از عروسكهايى كه خودشان را مهيا كرده بودند براى اينكه، ايران را به فساد بكشند، كافى بود كه جوانهاى ما را، چه دخترها و چه پسرها را منحرف كنند. و خداى تبارك و تعالى بر ما، بر ملت ما منت گذاشت و نجات داد اين ملت را، اين بانوان را از آن نقشه‏هايى كه آنها كشيده بودند. و شما ملاحظه كنيد در طول سلطنت اين دو نفر فاسد، اين خانمهايى كه آمدند بيرون و وارد جامعه شدند، اينها چه كار مثبتى انجام دادند؟ الآن را مقايسه كنيد با آن وقت.» صحيفه امام، ج‏17، ص: 360-359
همان‌طور که ملاحضه فرمودید طبق دیدگاه امام خمینی(ره) که برآمده از آموزه‌های اصیل دینی و نگاهی فطری به انسان است، بی‌حجاب آمدن خانم‌ها در جامعه به بهانه‌ی آزاد بودن آنها، حربه‌ای برای در بند کردن زنان و مردان با هم است تا بدین طریق، انسان به ماهو انسان از غایت ترسیم شده برای وی دور شود و تنها ابزاری باشد برای لذت و منفعت عده‌ای قلیل از ثروتمندان.
بدیهی‌ست وقتی حضرت امام در یک بیان کلی قائل به برهنه بودن خانم‌ها به بهانه‌ی آزادی در هیچ جای دنیا نیستند، مسلما در یک جامعه‌ی اسلامی که مردم آن جامعه با دستان خود حکومت اسلامی را بر سر کار آورده‌اند، نمی‌توانند حاضر به اجرای طرح آزادی زنان در انتخاب حجاب باشند. چرا که این طرح حتما از خارج آن جامعه‌ی دینی تزریق شده و نیت‌های سیاسی استکبار جهانی را مدنظر دارد.
البته باید در نظر داشت که قانون حجاب، باید همواره از پشتوانه‌ی فرهنگی خود که در بالا آمد سیراب شود و همین مقوله است که سنگینی بار فعالیت‌های فرهنگی را بر دوش دولت و فعالان فرهنگی بیشتر می‌کند. زیرا اگر زمینه‌ی فرهنگی مد نظر کمرنگ شود، قانون مدنظر بیشتر جنبه‌ی اجباری پیدا می‌کند و مردم درگیر با آن خالی از اقناع فکری در خصوص آن خواهند شد.